ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﺎ
ﺍﺻﻼ ًﻓﺪﺍﯼ فضۀ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ
ﺧﺮﺟﻲِّ ﻋﯿﺪﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺵ ﺧﺮﺝ ﺭﻭﺿﻪ ﺷﺪ
ﻧﺬﺭ ﻋﺰﺍﯼ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭ ﻣﺎ
ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎمۀ ﻧﻮ ﻓﺨﺮ می کنند
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺳﯿﺎﻩ ﻋﺰﺍ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺎ
ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩۀ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯾﻢ
ﺑﺎﺷﺪ ﺳﯿﺎﻩ ﻟﺸﮕﺮ ﺑﺰﻡ ﺍﺵ ﺗﺒﺎﺭ ﻣﺎ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﮔﺮ به ﻣﺠﻠﺲ ﺻﺪﯾﻘﻪ ﺳﺮ ﺯﻧﯿﻢ
ﺳﺮ می زﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎنۀ ﻗﺒﺮ ﻭ ﻣﺰﺍﺭ ﻣﺎ
ﭘﯿﮕﯿﺮ ﮐﺎﺭ ﺭﻭضۀ ﺯﻫﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺷﻮﯾﻢ
ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ ﭘﯿﺶ ﺭَﻭَﺩ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻣﺎ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﺟﺎﯾﻤﺎﻥ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ
ﻣﺤﺸﺮ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﺠﺮۀ ﺯﻫﺮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭﻣﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪ می زﻧﯿﻢ
ﻓﻮﺭﺍً ﮔﺮﻓﺘﻪ می شوﺩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﺎ
ﻣﺎ ﺩﺍﻍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ می زﻧﯿﻢ
ﺧﺮﺩﻩ ﻧﮕﯿﺮ ﺑﺮ ﻏﻢ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﻮﺍﺭ ﻣﺎ