از این سه نفر امید خیر نداشته باشید!

قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام ثَلَاثٌ مَنْ تَکُنْ فِیهِ فَلَا یُرْجَى خَیْرُهُ أَبَداً مَنْ لَمْ یَخْشَ اللَّهَ فِی الْغَیْبِ وَ لَمْ یَرْعَوِ عِنْدَ الشَّیْبِ وَ لَمْ یَسْتَحِ مِنَ الْعَیْبِ

امام صادق علیه السّلام فرمود: امید خیر به افرادی که این سه صفت را  دارند نداشته باشید.

1-کسى که در پنهانی از خداوند نترسد.

2-و فردی که سالخورده و پیر شده، ولی از جهالت و کار زشت دست برنداشته باشد.

3- از عیب داشتن باکى نداشته باشد.

من لا یحضره الفقیه، ج‏3، ص: 558

 

تبریک میلاد پیامبر رحمت و امام جعفر صادق علیه السلام

شهادت رئیس مذهب حقه

همه با هم با شرکت در دسته جات عزاداری رئیس مذهب حق، در تعظیم شعائر الهی بکوشیم.

                                                       

علت نامگذاری پیروان امیرالمومنین علیه السلام به «شیعه جعفری»

یکی از مسائلی که همواره بسیاری از جوانان در پی یافتن پاسخی برای آن هستند، این است که چرا پیروان امیرالمومنین(ع) «شیعه جعفری» نام گرفتند؟!

 «شیعه» به افرادی اطلاق می‌شود که علاوه بر اینکه به امامت و جانشینی بلافصل امیرالمومنان (ع) بعد از رحلت پیامبر(ص) اعتقاد دارند به امامت یازده فرزند آن حضرت نیز معتقد هستند و به این گروه شیعه اثنی عشری، امامیه و جعفری مذهب نیز اطلاق می‌شود.(1)
پیدایش شیعه و اطلاق این نام به گروهی خاص (یعنی پیروان امیرالمومنان (ع)) طبق روایات و گزارشات تاریخی مستند به دوران زندگی و حیات حضرت رسول اکرم(ص) برمی‌گردد.
جابر بن‌عبدالله انصاری، یکی از صحابی رسول مکرم اسلام(ص) نقل می‌کند؛ ما در خدمت پیامبر بودیم، علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) وارد شد، ‌آنگاه پیامبر(ص) با اشاره به علی (ع) فرمودند: و الذی نفسی بیده ان هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیامه(2). سوگند به کسی که جانم در قبضه قدرت اوست، همانا این مرد(علی) و پیروانش در روز قیامت البته از رستگاران خواهند بود؛ و در جای دیگر می‌فرماید: یا علی تو و شیعیانت در بهشت هستید.(3)

چرا به شیعه، مذهب جعفری اطلاق شده است؟
بعد از شهادت پیامبر اکرم(ص) و در دوره حکومت خلیفه اول و دوم نوشتن حدیث و حتی نقل آن ممنوع شد و این عمل حدود یکصد سال ادامه یافت تا اینکه در دوره امامت امام باقر(ع) که در ایام خلافت عمر بن عبد العزیز اموی بود، ممنوعیت کتابت و نوشتن حدیث برداشته شد، و از طرفی هم به خاطر درگیری خلافت به مسائل دیگر فرصت مناسبی برای امام باقر(ع) و شاگردان آن ایجاد شد تا اخبار و روایات وارد شده از پیامبر(ص) و دیگر امامان جمع آوری و توسعه دهند و این امر در دوره امام صادق (ع) به اوج خود رسید.

کاش که همسایه ی ما می شدی

نقل شده از کتاب المختصر من فضائل آل النبی الاطهر که یکی از همسایگان حضرت صادق علیه‏السلام تصمیم گرفت خانه‏ی مسکونی خود را بفروشد چون مشتری آمد او گفت: خانه را به چهار هزار دینار می‏فروشم ولی همسایگی حضرت صادق را به شش هزار دینار. این خبر به سمع امام رسید او رااحضار کرده و علت فروش خانه را پرسیدند عرض کرد یا ابن رسول‏الله چیزی که مرا وادار به فروش خانه کرده احتیاج مبرم است و گرنه به هیچ قیمتی دست از جوار شما بر نداشته و چنین افتخاری را از خودم سلب نمی‏کردم. حضرت ده هزار دینار حاضر کرده و خانه را از او خریدند او چون بهای خانه را تحویل گرفت امام فرمود: این پول را در مورد احتیاج خود صرف کن و خانه را هم به تو بخشیدم چه آنکه همسایه‏ای چون تو که ارزش همسایگی مرا از خانه خود بیشتر میدانی و برای آن ارزش قائل شده‏ای بر من لازم است که چنین همسایه‏ای را از دست ندهم و امیدوارم که در بهشت نیز همسایه باشیم.

سرمایه سخن ج 3 ص 91

یا صاحب الزمان!

ای دو ســــه تا کــــوچه زما دورتر
نغــــــمه تـــــو از همـه پـــرشورتر

کاش که این فاصــله را کـم کنی
محنت این قافـــله را کــم کــنی

کاش که همسایه ما می شدی

مـایـــه آسایــش ما مــی شـــدی

پاداش یادکنندگان امام حسین علیه السلام هنگام نوشیدن آب

داودبن‌کثیر رقی گوید: نزد امام جعفر صادق علیه السلام بودم که ایشان آب خواستند، وقتی نوشیدند، دیدم که می خواهد گریه کند و اشک در چشمانشان حلقه زد.
سپس فرمودند: ای داود، خدا، قاتل حسین را لعنت کند. یاد مظلومیت حسین [علیه السلام] زندگی را چه قدر ناگوار می‌سازد! من هیچ گاه آب سردی نمی‌نوشم مگر اینکه به یاد حسین [علیه السلام] می‌افتم.

هر بنده خدایی که آب نوشد و حسین [علیه السلام] را یاد کند و قاتل او را لعن نماید، خدا برایش صد هزار نیکی نویسد و صد هزار بدی از او پاک کند، و او را صد هزار درجه بالا می برد. و چنان است که گویی صد هزار برده را آزاد کرده باشد.
و خدا او را در روز رستاخیز با روی سفید و درخشان محشور سازد.

متن حدیث:

عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ الرَّقِّی قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ إِذَا اسْتَسْقَى الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیتُهُ وَ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَینَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ یا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَینِ فَمَا أَنْغَصَ ذِکْرَ الْحُسَینِ لِلْعَیشِ إِنِّی مَا شَرِبْتُ مَاءً بَارِداً إِلَّا وَ ذَکَرْتُ الْحُسَینَ وَ مَا مِنْ‏ عَبْدٍ شَرِبَ‏ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَینَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَانَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ أَبْلَجَ الْوَجْهِ.

منبع : امالی صدوق، صفحه ۱۴۲

شهادت رئیس مذهب حق

 

	بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند	بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
	که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند	اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند

 امشب غریب آباد دل سیه‏ پوش عزای توست. امشب بر گلوی آسمان بغضی سخت بر جای مانده، امشب ابرها  صیحه می‏زنند، زمین بر خود می‏لرزد و ضجه ‏هایی غریب بنیان مدینه را از هم می‏پاشد.

 اندیشه تشیع در پله ششم، تاریخ را به ماتم می‏خواند، ماتمِ چشمه جوشان کلام شیعه، ماتم خزانه ‏دار علم علی، فاتح قله‏ های بلند دانش خداوندی و وارث بزرگ پدر.

 امروز اشک‏های تمام عاشقان خاندان علی از ابرهای غمگین آسمان بقیع می‏بارد و هر باربه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی، جگرهامان به خون می‏نشیند و با چشمانی نمناک فریاد می‏زنیم:

« اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه‏ ـ یا وَجیها عِنْدَ اللّه‏، اشفع لنا عند اللّه‏ »

 فرا رسیدن ٢٥ شوال سالروز شهادت مظلومانه صادق آل محمد علیهم السلام حضرت امام جعفر بن محمد علیهما السلام را به پیشگاه امام عصر ارواحنا فداه وعموم شیعیان حضرتش تسلیت عرض مینماییم.

 

مناظره ای بین امام صادق (علیه السلام) و ابوحنیفه

روزى ابو حنیفه – یکى از پیشوایان و رهبران اهل سنّت – به همراه عدّه اى از دوستانش به مجلس امام جعفر صادق علیه السلام وارد شد و اظهار داشت :
یابن رسول اللّه ! فرزندت ، موسى کاظم علیه السلام را دیدم که مشغول نماز بود و مردم از جلوى او رفت و آمد مى کردند؛ و او آن ها را نهى نمى کرد، با این که این رفت وآمدها مانع معنویّت مى باشد؟!
امام صادق علیه السلام فرزند خود موسى کاظم علیه السلام را احضار نمود و فرمود: ابو حنیفه چنین مى گوید که در حال نماز بودى و مردم از جلوى تو رفت و آمد مى کرده اند و مانع آن ها نمى شدى ؟
پاسخ داد: بلى ، صحیح است ، چون آن کسى که در مقابلش ایستاده بودم و نماز مى خواندم ، او را از هر کسى نزدیک تر به خود مى دانستم ، بنابر این افراد را مانع و مزاحم عبادت و ستایش خود در مقابل پروردگار متعال نمى دانستم .
سپس امام جعفر صادق علیه السلام فرزند خود را در آغوش گرفت و فرمود: پدر و مادرم فداى تو باد، که نگه دارنده علوم و اسرار الهى و امامت هستى .
بعد از آن خطاب به ابو حنیفه کرد و فرمود: حکم قتل ، شدیدتر و مهمّتر است ، یا حکم زنا؟
ابو حنیفه گفت : قتل شدیدتر است .
امام علیه السلام فرمود: اگر چنین است ، پس چرا خداوند شهادت بر اثبات قتل را دو نفر لازم دانسته ؛ ولى شهادت بر اثبات زنا را چهار نفر قرار داده است ؟! آیا این حکم با قیاس سازش دارد؟!
سپس حضرت فرمود: بنابر این باید توجّه داشت که نمى توان احکام دین را با قیاس استنباط کرد.
و سپس افزود: اى ابوحنیفه ! ترک نماز مهمّتر است ، یا ترک روزه ؟
ابو حنیفه گفت : ترک نماز مهمّتر است .
حضرت فرمود: اگر چنین است ، پس چرا زنان نمازهاى دوران حیض و نفاس را نباید قضا کنند؛ ولى روزه ها را باید قضا نمایند، پس احکام دین قابل قیاس نیست .
پس از آن ابوحنیفه تقاضا کرد: یاابن رسول اللّه ! فدایت گردم ، حدیثى براى ما بیان فرما، که مورد استفاده قرار دهیم ؟
امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم از پدرانش ، و ایشان از حضرت امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام روایت کرده اند، که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: خداوند متعال میثاق و طینت اهل بیت رسول اللّه صلوات اللّه علیهم را از اعلى علّیین آفریده است .
و طینت و سرشت شیعیان و دوستان ما را از خمیر مایه و طینت ما خلق نمود و چنانچه تمام خلایق جمع شوند، که تغییرى در آن به وجود آورند هرگز نخواهند توانست .

اختصاص شیخ مفید: ص ۱۸۹