دوستی در میان دشمنان

هدف خداوند از خلقت بشر، چیزی جز عبادت و بندگی نیست.
  وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ  (اَلذّاریات/ 56)
 و ما جنیّان و انسان ها را جز برای عبادت و بندگی خلق نکردیم.
اما نکته ی مهم این جاست که چگونه باید بندگی خدا را کرد؟
امام به حقّ ناطق، حضرت جعفر صادق علیه السّلام می فرمایند:
خداوندمتعال به ابلیس امر کرد که به آدم، عَلی نبیّنا و آله و علیه السّلام، سجده کند.
ابلیس در پاسخ عرض کرد:
«پروردگارا! به عزتت قسم، اگر مرا از سجده کردن بر آدم معاف کنی، چنان عبادتی خواهم کرد تو را که احدی مثل آن را انجام نداده باشد.»
خداوند جلّ جلاله فرمود:
«همانا من دوست دارم مرا آن گونه که من می خواهم عبادت کنی، نه چنان که تو می خواهی. »

پس وظیفه ی ما بندگی است به آن چه که خداوند حکیم امر و نهی کرده است. همان خدایی که روزه را بر بشر واجب کرده است، با شرایطی بر مسافر حرام نموده. همان خدایی که اطاعت پدر و مادر را واجب نموده، در جایی پیروی از آنان را حرام دانسته است.

علی بن یقطین رَحِمَهُ الله، یکی از خاصّان از شیعیان حضرت ابوالحسن، موسی بن جعفر علیهما السّلام بوده است. علی، در زمان حکومت هارون الرّشید، به مقام صدارت و وزارت هارون رسید؛ هر چند که بارها از امام درخواست کرده بود تا اجازه دهند تا او استعفا دهد و در دربار ظالم نباشد، اما حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام به وی امر کردند که برای گشایش کارهای شیعیان در این پست باقی بماند.

روزی از حضرت امام موسی کاظم علیه السّلام نامه ای به علی رسید، که در آن به او دستور داده شده بود تا....

روزی از حضرت امام موسی کاظم علیه السّلام نامه ای به علی رسید، که در آن به او دستور داده شده بود تا....  دریافت نامه ی بعدی، وظیفه ی شرعی توست که مانند اهل سنت وضو بگیری و نماز بخوانی! او هم امر حجّت زمان خود را بدون این که دلیلش را بپرسد عمل کرد.
چندین بار از علی‏ بن‏ یقطین‏ به هارون‏ شکایت شد که وی رافضی  است و با تو مخالف است. هارون‏ به یکی از نزدیکانش گفت: «درباره ی علی‏ بن‏ یقطین‏، شایعه زیاد است و او را به رَفض متهم می کنند، ولی من مکرر او را آزمایش کرده ام و در باره ی او چیزی مشاهده ننموده ام. »

در این هنگام به هارون گفته شد که رافضیان در نحوه ی وضو و ایستادن در نماز با سایر مسلمین اختلاف دارند، آنان در وضو پاهای خود را نمی شویند و در نماز دست هایشان را نمی بندند؛ حالا می توان در این باره او را آزمایش کنید و این باید در محلی انجام گیرد که وی از قضیه مطلع نباشد.

یکی از روزها هارون، علی را به کارهایی مشغول کرد، تا آن گاه که هنگام نماز شد، علی بن یقطین برای وضو به محل خلوتی می رفت و در آنجا وضو می گرفت و خود را برای نماز آماده می کرد.
هارون الرّشید قبل از این که علی بن یقطین برای وضو برود، داخل آن محل و در گوشه ای مخفی شد و از سوراخی داخل حیاط را تحت نظر گرفت. علی بن یقطین بدون این که مطلع باشد کسی ناظر اوست وارد حیاط مخصوص شد و با طریقی که امام امر کرده بودند وضو گرفت و نماز خواند.

در این هنگام هارون نتوانست خودداری کند و از مخفی گاه بیرون آمد و گفت:
«دروغ می گویند آنانی که تو را به رفض متهم می کنند. من دیگر گفتار غرض ورزان را در این باره قبول نخواهم کرد. »
پس از آن، عزت و محبوبیت علی بن یقطین زیاد شد و هارون بر کرامت وی افزود.
بعد از این جریان، از طرف موسی بن جعفر علیهما السّلام نامه ای رسید و علی بن یقطین را امر کردند مانند شیعیان وضو بگیرد، و فرمودند:
«چون برای جانت بیم داشتم، تو را دستور دادم به این صورت وضو بگیری و نماز بخوانی. »