در سال 1386 برای ادامه ی تحصیل به کشور هندوستان سفر کرده بودم و در شهر بنگلور اقامت داشتم. بنگلور یکی از شهرهای جنوبی هند و مرکز ایالت کارناتاکاست. با این که نزدیک استوا واقع شده، اما آب و هوای منحصر به فرد و مطبوعش اون رو از بقیه شهرهای هندوستان متمایز میکنه. در اون زمان، بیش از بیست هزار نفر شیعه در این شهر زندگی میکردند. یکی از محله های شیعه نشین در بنگلور به محله ی شیرازی ها شهرت داره و این طور که مردم می گفتند، یادگار مهاجرت عده ای از خانواده های شیرازی بیش از دو قرن قبله. در این محل مسجد عسکری و یک قبرستان متعلق به شیعیان واقع شده و محل اصلی مراسم عاشوراست. دسته های عزاداری روز عاشورا از جلوی این مسجد و قبرستان رد میشن و غذاهای نذری در همین جا توزیع میشه.کل هندوستان در روز عاشورا تعطیل رسمیه و نیروهای پلیس بعضی از خیابان های مشخص رو برای حرکت دسته های عزاداری می بندند. من برای اولین بار بود که ایام محرم رو در محیطی غیر ایرانی حضور داشتم. در روز عاشورای سال 1429، جذبه عزاداری سالار شهیدان علیه السلام از یک سو و کنجکاوی برای اطلاع از آئین عزاداری در کشوری که به کشور 72 ملت مشهوره و شیعیان در اقلیت هستند، از دیگر سو، منو واداشت تا برای شرکت در دسته های عزاداری به خیابون بیام.
هر سال عزاداری عاشورا را در حسینیههای با کلاس و شیک تهران تجربه میکردم و ....