به نام خداوند همه مهرِ مهر ورز
و بذکر مولانالحجه روحی فداه
انباشته آن حرم شب و روز
با سلام خدمت دوستان گرامی...
امروز الحمد الله از سفر مشهد برگشتم...
خدایا شکر... از صدقه سری امام زمان روحی فداه و لطف امام رضا علیه السلام، سفر بسیار عالی و پرباری بود...
همگی دوستان و ارادتمندان امیر المومنین علیه السلام رو در این سفر یاد کردم...
از همه ی دوستانی که در این ایام نظر نوشتند ممنونم...
اگر میخواهی به ثواب حاجیان خانه خدا دست یابی بسم الله!
نماز دهه ی اول ذی الحجة
دو رکعت است، در تمام شبهاى این دهه، در هر رکعت بعد از حمد، سوره توحید و بعد از آن آیه 142 سوره اعراف خوانده میشود:
« وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً
وَ قَالَ مُوسَى لِأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ »
دوستان، هرکه توفیق عمل پیدا کرد، خاضعانه درخواست دارم که منو از دعای خیرش محروم نکنه!
با سلام خدمت تمامی دوستان عزیز...
ان شاالله الرحمن، روز جمعه عازم حریم پاک خسرو خطه ی خراسان، علی بن موسی الرضا علیه السلام هستم...
قول میدم نائب الزیاره همگی شما باشم... البته به شرط توفیق!
تو این پست هم 3 روایت زیبا درباره ثواب زیارت سلطان سریر ارتضاء حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، قرار دادم...
حلالم کنید.
1- اباصلت هروى روایت می کند از حضرت رضا علیه السلام که فرمود: به خدا قسم هیچ یک از ما خانواده نیست ؛ مگر اینکه کشته شود یا شهید مى گردد.
پرسیدم : آقا! شما را چه کسى مى کشد؟ فرمود:
شرورترین خلق خدا به وسیله سم در زمانم ؛ سپس مرا در دیار غربت دفن مى کنند.
الا فمن زارنى فى غربتى کتب الله له اجر ماءته الف شهید و ماءته الف صدیق و ماءته الف حاج معتمر و ماءته الف مجاهد و حشر فى زمرتنا و جعل فى الدرجات من الجنة رفیقنا.
(بدان که هر کس مرا در غربتم زیارت کند خداوند ثواب صد هزار شهید و صد هزار صدیق و صد هزار حاجى و عمره گزار و صد هزار مجاهد مى دهد و با ما محشور مى شود و در درجات عالى بهشت رفیق ماست.)
(عیونأخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح9- بحارالأنوار، ج99، ص32، باب4، ح3- الأمالی للصدوق- منلایحضرهالفقیه، ج2، ص585، ح3192- وسائلالشیعة، ج14، ص568، ح19837)
2- حضرت عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنىّ روایت شده است که گفت: به ابو جعفر امام جواد علیه السّلام عرض کردم: متحیر ماندهام که قبر سالار شهیدان ابو عبد اللَّه الحسین علیه السّلام را زیارت کنم، یا بطوس رفته و قبر پدرت علیه السّلام را زیارت نمایم، نظر شما چیست؟ بمن فرمود: اندکى صبر کن و همین جا بایست تا بازگردم، بعد به اندرون خانه رفت و با چشمى گریان که اشک بر رخسار مبارکش میریخت بیرون آمد، و فرمودند:
«زوّار قبر اباعبداللَّه(علیه السّلام) بسیارند، ولى زوّار پدر من (علیه السّلام) در طوس بسیار اندکند».
(عیونأخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح8- بحارالأنوار، ج99، ص37، باب4، ح27- وسائلالشیعة، ج14، ص563، ح19831)
3- احمد بن محمّد بزنطىّ روایت کند که گفت: در نامه حضرت رضا علیه السّلام خواندم که مرقوم داشته بود:
«به شیعیان من این پیام را برسان که زیارت من معادل یک هزار حجّ است»،
راوی گوید: به فرزندش امام جواد علیه السّلام عرض کردم: آیا هزار حجّ؟! حضرت فرمود:
«آرى بخدا قسم هزار هزار حجّ است براى کسى که او را زیارت کند و بحقّ او عارف باشد».
( عیونأخبارالرضا(ع)، ج2، ص257، ح10- بحارالأنوار، ج99، ص33، باب4، ح5- الأمالی للصدوق- کامل الزیارات- بشارة المصطفى(ص)- منلایحضرهالفقیه، ج2، ص583، ح3182- وسائلالشیعة، ج14، ص566، ح19835- الثواب الأعمال)
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایـه علی بن ابی طالب و اولادهم المعصومین علیهم السلام
بدون شک درباره ی کتاب مثنوی ستایش ها ی اغراق آمیز و بی حد و حصری شده است،تا آنجا که آن را تا مرتبه ی سروش آسمانی و قرآن پارسی!! بالا میبرند. به ویژه اینکه این اغراق گویی ها توسط خود مولوی پایه گذاری شده و سپس توسط فرزندان و خلفاء ! و مریدان او دامن زده شده است،
مولوی در مقدمه ی مثنوی تعریف عصمت آمیزی از آن میکند و کتابش را "اصول اصول اصول الدین ،فقه الله الاکبر ،شرع الله الازهر " میخواند....عنوانی که تنها شایسته ی کتب آسمانی و سخنان معصومین(ع) است.
ملای رومی در حالی ادعای عصمت و طهارت مثنوی را میکند که کتابش مشتمل بر ده ها حدیث جعلی و تحریف شده(کتاب سر نی تعدادی از حدیث ها و مطالب تاریخی تحریف شده را ذکر کرده ص 41 و 295 و304 و تا 308) ستایش و تقدیس صحابه ی معلوم الحال و اخبار و تاریخ دروغ و مناقب سران صوفیه(حلاج-جنید-شبلی و....) میباشد...
در مقالات شمس تبریزی درباره ی مولوی آمده...
"اگر از تو پرسند مولانا را چون شناختی؟
بگو از قولش میپرسی "انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون
"اگر از صفتش میپرسی:" قل هو الله احد
"و اگر از نامش میپرسی:" هو الله الذی لا اله الا هو
مولوی صوفی ناصبی
محمد بلخی مشهور به مولوی رومی صاحب کتاب مثنوی معنوی یکی از بزرگان صوفیه و سنی مذهب است و به مقتضای روایت شریفه امام رضا علیه السلام:
من ذکر عنده الصوفیة و لم ینکرهم بلسانه و قلبه فلیس منا، و من انکرهم فکّانما جاهد الکفّار بین یدی رسول الله صل الله علیه و آله.
(هر که صوفیه نزد او یاد شود و آنها را با زبان و قلب رد ننمود پس او از ما نیست، و هر که آنها را رد نماید پس مانند آنستکه در پیشگاه حضرت رسول خدا صل الله علیه و آله، با کفار جهاد کرده باشد.)
و به مقتضای آیه شریفه سوره مجادله لا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ
(قومی را نمی‌یابی که حقیقتا مومن به خدا و روز قیامت باشند ولی مودت «دشمنان خدا» را داشته باشند)
و بسیاری روایات دیگر، بایستی در مقابل چنین فردی ابراز برائت و مخالفت کرد خصوصا که امروزه با تقدسی که توسط عرفا و صوفیه برای این شخص ساخته شده وظیفه ما سنگین تر شده و بایستی بیش تر از بقیه زمانها به این مهم بپردازیم.
چرا مولوی سنی است:
برای اثبات این مطلب کافی است نگاهی به اشعار او بیاندازیم تا مذهب او بر ما روشن شود:
ای منجی رهایی دین خدا بیا
جبران دردهای دل هل اتی بیا
ای
آخرین سلام مظلوم اهل بیت
آقا تو را به آبروی مصطفی بیا
از
چاه های کوفه چه داری خبر بگو
ای با خبر به درد دل مرتضی بیا
ام
الائمه جوان منتظر تو راست
ای محتوای مصحف زهرا بیا
از
غربت غریب مدینه به ما بگو
ای آشنای زخم دل مجتبی بیا
سنگین
ترین مصیبت تو داغ کربلاست
ای منتقم خامس آل عبا بیا
احیاگر
صحیفه سجادیه تویی
ای شرح حال واقعه نینوا بیا
بی
تو دم از وصیت باقر نمی زنیم
ای میزبان هیئت صحن مِنا بیا
شیخ
الائمه گفت که خدمتگذار توست
ای مقتدای صادق آل عبا بیا
باب
الحوائجی که دخیل تو بسته است
از چاه گفت یوسف زهرا تو را، بیا
تو
نور چشم عالم آل محمدی
سوگند بر پیمبر و جان رضا بیا
از
کودکی جواد الائمه به یاد تو
آقا قسم به گریه ابن الرضا بیا
تبعیدگاه
هادی دین یک بهانه ماند
دیگر تو بر نجات امام الهدی بیا
حاجت
به غیر تو حسن عسگری نداشت
ای مانده از قدیم ز بابا جدا بیا
سرداب
سامرا، ز سحر تا سحر
بسوز
سر
داده ایم سلام صباح و مساء بیا
حالا
قسم به درد اسیری عمه ات
با ذوالفقار حضرت مولا بیا...
هدف خداوند از خلقت بشر، چیزی جز عبادت و بندگی نیست.
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ (اَلذّاریات/ 56)
و ما جنیّان و انسان ها را جز برای عبادت و بندگی خلق نکردیم.
اما نکته ی مهم این جاست که چگونه باید بندگی خدا را کرد؟
امام به حقّ ناطق، حضرت جعفر صادق علیه السّلام می فرمایند:
خداوندمتعال به ابلیس امر کرد که به آدم، عَلی نبیّنا و آله و علیه السّلام، سجده کند.
ابلیس در پاسخ عرض کرد:
«پروردگارا! به عزتت قسم، اگر مرا از سجده کردن بر آدم معاف کنی، چنان عبادتی خواهم کرد تو را که احدی مثل آن را انجام نداده باشد.»
خداوند جلّ جلاله فرمود:
«همانا من دوست دارم مرا آن گونه که من می خواهم عبادت کنی، نه چنان که تو می خواهی. »پس وظیفه ی ما بندگی است به آن چه که خداوند حکیم امر و نهی کرده است. همان خدایی که روزه را بر بشر واجب کرده است، با شرایطی بر مسافر حرام نموده. همان خدایی که اطاعت پدر و مادر را واجب نموده، در جایی پیروی از آنان را حرام دانسته است.
علی بن یقطین رَحِمَهُ الله، یکی از خاصّان از شیعیان حضرت ابوالحسن، موسی بن جعفر علیهما السّلام بوده است. علی، در زمان حکومت هارون الرّشید، به مقام صدارت و وزارت هارون رسید؛ هر چند که بارها از امام درخواست کرده بود تا اجازه دهند تا او استعفا دهد و در دربار ظالم نباشد، اما حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام به وی امر کردند که برای گشایش کارهای شیعیان در این پست باقی بماند.
روزی از حضرت امام موسی کاظم علیه السّلام نامه ای به علی رسید، که در آن به او دستور داده شده بود تا....
برای سلامتی رزمندگان تیپ حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
صلوات
پیکر پاک شهید فاضل صبحی مشهور به ابوهاجر روز گذشته در کربلای معلی تشییع شد.
ابو هاجر دوشنبه هفته گذشته توسط دو گلوله اسلحه قناسه که یکی به ناحیه کمر و دیگری به قفسه سینه اش اصابت کرد به مقام رفیع شهادت نایل آمد.
وی از اولین مدافعان حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) بود که توانست با همراهی برخی از مجاهدین عراقی گردان ذوالفقار را در دفاع از مقدسات و مردم مستضعف سوریه تشکیل دهد.
روز گذشته پیکر این شهید در شهر کربلا تشییع شد.
اصبغ ابن نباته از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل میکند که آن حضرت در مورد امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ .
صاحب این امر شرید (آواره) و طرید (کنار گذاشته شده) و فرید (تک) و وحید (تنها) است . (کمال الدین شیخ صدوق، ج1، ص303، باب 26) .
امام باقر علیه السّلام که فرمودند:
صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ هُوَ الطَّرِیدُ الشَّرِیدُ الْمَوْتُورُ بِأَبِیهِ الْمُکَنَّى بِعَمِّهِ الْمُفْرَدُ مِنْ أَهْلِهِ اسْمُهُ اسْمُ نَبِیٍّ .
صاحب این امر همان کسی است که طرد شده و آواره است و خون جدش بازخواست نشده و کنیه عمویش را دارد و از خانواده اش تک افتاده و هم نام پیغمبر صلی الله علیه و آله است .
(کتاب غیبت نعمانی ، ص179، ح 24) .
در اضطراب چه شب‌ها که صبح شان گم شد
چـه
روزهـا کــــه گـرفـتـــــار روز هـفــــتـم شد
چه
قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسید
و
جـمـعــــه روز تـفــــرّج بـــــرای مـــــردم شـد!
چه
قــدر شنبـه و یـک شنبـه و دوشنـبه رسید
ولی
همـیشه و هـر هـفـتـه جـمـعـه هـا گم شد
چه
هفته‌ها که رسید و چه هفته‌ها که گذشت
شمـارشی
کــه خلاصـه بـه چـنـد و چـنـدم شد
و
هـفـتـه‌ای که فـقـط ریـشه در گذشتن داشت
بـرای
شعـله کـشیـدن بـه خـویـش هـیـزم شد
نـه
شنـبـه و نـه بـه جـمـعـه، نـه هیـچ روز دگر
در
انتــظار تـو قـلـبـی پـــر از تـلاطـــــم شد !؟
کـــدام
جــمـعـه مـــوعـــود می‌زنـی لـبـخـنـد
بـه
این جـهـان کـه پـر از قـحطی تبسم شد؟
بــرای آمــدنـت جـــمــعــه‌ای مـعـــیــن کـــن
کـه
هـفتـه‌ها همـه‌شـان خـالی از تـرنـم شد
تصویر شهید عیسی ابو نوح که برای دفاع از شهید ابوهاجر به درجه ی رفیع شهادت نائل شد .
به گزارش «شیعه نیوز»، اخیرا خبری در رسانه های داخلی و خارجی مبنی بر شهادت «فاضل صبحی» جانشین فرمانده تیپ ذوالفقار منتشر شد که هیچ منبع موثقی آن تایید نکرد و توضیحاتی در مورد شهادت این فرمانده ارائه نشد.فاضل صبحی در سوریه به "ابوهاجر" مشهور بود که رشادت های زیادی در راستای حفاظت از حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) انجام داده و خبر شهادتش شیعیان را متاثر کرد.
به همین دلیل در صدد آن شدیم که صحت و سقم این خبر را مشخص کنیم که در همین راستا با «ابوغدیر» یکی از فرماندهان مدافع حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) به گفتگو پرداختیم.این مسوول مدافع حرم ضمن تایید خبر شهادت ابوهاجر اظهار داشت: مدافعان حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) علاوه بر اینکه حفاظت از حرم دخت امیرالمومنین را بر عهده دارند، در مناطق شیعه نشین سوریه که هدف حمله و تجاوز تروریست ها است نیز انجام وظیفه میکنند.
وی ادامه داد: ابو هاجر نیز به دلیل شجاعت و رشادت هایش، به عنوان فرمانده به شهر "درعا" که از جنوب سوریه با اردن هم مرز است، اعزام شد تا حافظ جان شیعیان این شهر باشد.ابوغدیر با بیان اینکه "درگیری شدیدی در آن منطقه رخ داده بود" اظهار داشت: در میان این درگیری، متاسفانه در روز دوشنبه 25 شهریور ابو هاجر توسط دو گلوله اسلحه قناسه که یکی به ناحیه کمر و دیگری به قفسه سینه اش اصابت کرد به مقام رفیع شهادت نایل شد.هنگامی که ابو هاجر با گلوله قناسه شهید و بر زمین افتاد، «عیسی ابو نوح» همرزم ابوهاجر، به کمک او شتافت تا پیکرش را از تیر رس تروریست ها خارج کند که وی نیز با گلوله قناسه به شهادت رسید.
این مقام بلندپایه مدافع حرم در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه "در حال حاضر پیکر مطهر این دو شهید در کجا قرار دارد" گفت: پیکر مطهر ابو هاجر و ابو نوح را اکنون به حرم بی بی حضرت زینب(سلام الله علیها) منتقل کرده اند و مردم همراه با سربازان مدافع به سوگواری پرداخته اند.ابو غدیر در مورد تشییع پیکر ابو هاجر اظهار داشت: پیکر این غلام حضرت زینب(سلام الله علیها) فردا پنج شنبه و یا جمعه به ایران منتقل و سپس از آنجا به شهر نجف فرستاده میشود تا در خیل عظیم مردم این کشور تشییع شود.
|
السلام ای حضرت سلطان عشق |
|
یا علی موسی الرضا ای جان عشق |
|
السلام ای بهر عاشق سرنوشت |
|
السلام ای تربتت باغ بهشت |
مثل
بهار، ناگهان میرسی همه پنجره ها را به آغوش باغچه ها میکشانی
با آمدنت، بهار بر شانه ابرها می ایستد و همه درختان گمشده را فریاد میزند
امشب باران با خاک آشتی خواهد کرد و همه صداها، به کوه های فراموش شده خواهند
رسید
امشب رودها همه به دریا سرازیر خواهند شد. امشب میشود از همه ستاره های دور از دست، به تعداد همه دست هایی که به سوی تو دراز شده اند، سیب سرخ چید. وقتی از تو مینویسم، کلمات میخواهند از خوشحالی بال در بیاورند. فرا رسیدن سالروز میلاد عالم آل محمد، شمس الشموس، سلطان سریر ارتضاء، ثامن ضامن امام علی بن موسی الرضا علیه السلام را به پیشگاه با عظمت حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه وعموم شیعیان و ارادتمندان حضرتش تبریک و تهنیت عرض می نماییم.
امیرمومنان علی علیه السلام می فرمایند :
روزی خواهد آمد که فحشا زیاد می شود و محارم هتک می شوند و زنا آشکارا انجام می شود ، غصب اموال ایتام حلال می شود ، ربا خواری رواج می یابد ، کم فروشی باب می شود ، شراب خرما حلال می گردد ، رشوه را با نام هدیه پرداخت می کنند ، خیانت در امانت می کنند ، مردان خود به شکل زنان و زنان خویش را به هیئت مردان در می اورند ، نماز سبک شمرده می شود ، مردم برای غیر از خدا حج بجا می آورند . وقتی آن روز فرا رسد گاهی هلال روز اول ماه بزرگتر می شود به نحوی که مردم در دو شب آن را می بینند و گاهی ناپدید می شود به حدی که مردم روز اول ماه را روزه نمی گیرند و روز عید فطر را به نیت روز آخر ماه رمضان روزه دارند .
آگاه باشید ، آگاه باشید زمانی که از خدا غافل شوید مرگ های ناگهانی زیاد می شود به شکلی که مرد روز سالم و سلامت از خواب بیدار می شود ولی شب در قبر می خوابد و یا شب سالم سر بر بالش می گذارد ولی دیگر بیدار نمی شود .
وقتی آن زمان رسید باید انسان قبل نزول بلا وصیت نامه اش را نوشته باشد و واجب است نماز را از ترس فوت نماز در اخر وقتش ،در اول وقتش برپا دارند . هر کس آن زمان را درک کرد شب با وضو به بستر رود و اگر امکان داشت همیشه با وضو باشد این کار را انجام دهد زیرا او همیشه در ترس است و نمی داند که چه زمانی ملک الموت برای قبض روح ، سراغش می اید.
شما را هشدار دادم اگر هوشیار شوید و اگاه نمودم اگر آگاه شوید و پند دادم اگر پند گیرید ، در خلوتگاه ها و غیر آن تقوای الهی پیشه کنید تا مبادا بمیرید مگر اینکه مسلمان باشید.[خداوند در قران کریم میفرماید :] کسی که از دینی غیر از اسلام پیروی کند اعمالش پذیرفته نمی شود و او در روز قیامت از زیانکاران است .
بحار الأنوار: 93/303، ح19، فضائل الاشهر الثلاثة للصدوق: 91، ح70
یکی از سوالاتی که درباره مرگ پرسیده میشود مربوط به حالاتی است که انسان در زمان مرگ دارد. راستی هنگام جان دادن سختی دارد و حکمت این سختی برای انسان چیست؟
امام کاظم(علیه
السلام) در نزد مردی که در سکرات مرگ فرو رفته بود، در این باره فرمودند: "
مرگ صافیای است که مؤمنان را از گناهانشان صاف میکند و آخرین دردی است که به
عنوان کفّاره آخرین گناهی که در وجودشان میباشد به آنها میرسد و کافران را نیز
از حسناتشان صاف میسازد و آخرین خوشی یا آسایشی است که به عنوان آخرین پاداش
حسنهای که دارند، به ایشان میرسد ...۲".
پیامبر خدا (صلی الله
علیه واله) در خصوص فواید یاد کردن مرگ در زندگی، می‌فرمایند: " مرگ را
فراوان یاد کنید؛ زیرا هیچ بندهای آن را بسیار یاد نکرد، مگر این که خداوند دلش
را زنده گردانید و مردن را بر او آسان ساخت۳".
امیرالمومنین (علیه
السلام) نیز فرمودند: "مرگ، دروازه آخرت است۴".
همچنین پیامبر
خدا(صلی الله علیه واله)می‌فرمایند: "کسی که چشم به راه مرگ باشد، در کارهای
نیک بکوشد۵".
منابع روایات:
۱- نهج
البلاغة: الخطبة ۲۲۱ منتخب میزان الحکمة: ۵۲۰
۲- معانی
الأخبار: ۲۸۹ / ۶ منتخب میزان الحکمة: ۵۱۸
۳- کنزالعمّال:
۴۲۱۰۵ منتخب میزان الحکمة: ۵۱۸
۴- غرر
الحکم: ۳۱۹ منتخب میزان الحکمة: ۵۱۶
۵- بحارالأنوار:
۷۷ / ۱۷۱ / ۷ منتخب میزان الحکمة:502
به من رحم کن بیقرارم بیا، کجا بغضمو جا بذارم بیا
نمیدونم این چندمین جمعه بود، حساب زمانو ندارم بیا
هوای جهان سرد و طوفانیه، تو میدونی این قصه طولانیه
غمش ریشه داره تو دیوار و در، تو محراب حیدر، محرم صفر
تو پاهای زخمی، رو شن های داغ، غریبی اسیری همون اتفاق
چقدر کینه دارن هنوز از غدیر، بیا انتقام خدا رو بگیر
ببین چی گذشته تو این انتظار، بیا روی این زخم مرهم بذار
چیه کوله بارم تو این زندگی، به جز حسرت و بغض و شرمندگی
دارم ادعا می کنم با تو ام، شاید این فقط حرفه و ادعا
نمیدونم این چندمین جمعه بود، خدا شاهده درد دارم بیا
به من رحم کن بیقرارم بیا، کجا بغضمو جا بذارم بیا
نمیدونم این چندمین جمعه بود، حساب زمانو ندارم بیا
*****
مهربان تر از پدر!
بودنت که یادمان می آید، ته دلمان قرص می شود. مثل کودکی که کمی دورتر از نگاه پدر بازی می کند.
مثل همیشه برایمان دعا کن!
که بازی، ما را از تو غافل نکند...
در پناه صاحب الزمان
|
بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند |
بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند |
|
|
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند |
اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند |
امشب غریب آباد دل سیه پوش عزای توست. امشب بر گلوی آسمان بغضی سخت بر جای مانده، امشب ابرها صیحه میزنند، زمین بر خود میلرزد و ضجه هایی غریب بنیان مدینه را از هم میپاشد.
اندیشه تشیع در پله ششم، تاریخ را به ماتم میخواند، ماتمِ چشمه جوشان کلام شیعه، ماتم خزانه دار علم علی، فاتح قله های بلند دانش خداوندی و وارث بزرگ پدر.
امروز اشکهای تمام عاشقان خاندان علی از ابرهای غمگین آسمان بقیع میبارد و هر باربه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی، جگرهامان به خون مینشیند و با چشمانی نمناک فریاد میزنیم:
« اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه ـ یا وَجیها عِنْدَ اللّه، اشفع لنا عند اللّه »
فرا رسیدن ٢٥ شوال سالروز شهادت مظلومانه صادق آل محمد علیهم السلام حضرت امام جعفر بن محمد علیهما السلام را به پیشگاه امام عصر ارواحنا فداه وعموم شیعیان حضرتش تسلیت عرض مینماییم.
روزى
ابو حنیفه – یکى از پیشوایان و رهبران اهل سنّت – به همراه
عدّه اى از دوستانش به مجلس امام جعفر صادق علیه السلام وارد شد و اظهار داشت :
یابن رسول اللّه ! فرزندت ، موسى کاظم علیه السلام را دیدم که مشغول نماز بود و
مردم از جلوى او رفت و آمد مى کردند؛ و او آن ها را نهى نمى کرد، با این که این
رفت وآمدها مانع معنویّت مى باشد؟!
امام صادق علیه السلام فرزند خود موسى کاظم علیه السلام را احضار نمود و فرمود:
ابو حنیفه چنین مى گوید که در حال نماز بودى و مردم از جلوى تو رفت و آمد مى کرده
اند و مانع آن ها نمى شدى ؟
پاسخ داد: بلى ، صحیح است ، چون آن کسى که در مقابلش ایستاده بودم و نماز مى
خواندم ، او را از هر کسى نزدیک تر به خود مى دانستم ، بنابر این افراد را مانع و
مزاحم عبادت و ستایش خود در مقابل پروردگار متعال نمى دانستم .
سپس امام جعفر صادق علیه السلام فرزند خود را در آغوش گرفت و فرمود: پدر و مادرم
فداى تو باد، که نگه دارنده علوم و اسرار الهى و امامت هستى .
بعد از آن خطاب به ابو حنیفه کرد و فرمود: حکم قتل ، شدیدتر و مهمّتر است ، یا حکم
زنا؟
ابو حنیفه گفت : قتل شدیدتر است .
امام علیه السلام فرمود: اگر چنین است ، پس چرا خداوند شهادت بر اثبات قتل را دو
نفر لازم دانسته ؛ ولى شهادت بر اثبات زنا را چهار نفر قرار داده است ؟! آیا این
حکم با قیاس سازش دارد؟!
سپس حضرت فرمود: بنابر این باید توجّه داشت که نمى توان احکام دین را با قیاس
استنباط کرد.
و سپس افزود: اى ابوحنیفه ! ترک نماز مهمّتر است ، یا ترک روزه ؟
ابو حنیفه گفت : ترک نماز مهمّتر است .
حضرت فرمود: اگر چنین است ، پس چرا زنان نمازهاى دوران حیض و نفاس را نباید قضا
کنند؛ ولى روزه ها را باید قضا نمایند، پس احکام دین قابل قیاس نیست .
پس از آن ابوحنیفه تقاضا کرد: یاابن رسول اللّه ! فدایت گردم ، حدیثى براى ما بیان
فرما، که مورد استفاده قرار دهیم ؟
امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم از پدرانش ، و ایشان از حضرت امیرالمؤ منین
علىّ علیه السلام روایت کرده اند، که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: خداوند
متعال میثاق و طینت اهل بیت رسول اللّه صلوات اللّه علیهم را از اعلى علّیین
آفریده است .
و طینت و سرشت شیعیان و دوستان ما را از خمیر مایه و طینت ما خلق نمود و چنانچه
تمام خلایق جمع شوند، که تغییرى در آن به وجود آورند هرگز نخواهند توانست .
اختصاص شیخ مفید: ص ۱۸۹
